شدم گمگشته ای  گمراه در این شب های بارانی ...

  نه  راهی هست در رویم ،نه دل را هست جولانی ...

میان  وحشت شبها ، چو میشی  گم شدم از راه ...

   نه گرگی هست اینجاها ، نه دل را هست چوپانی ...

روا  شد  بر  دلم با  غم ، به  موج  غصه  بنشینم ... 

  چه  باید  کرد بی انصاف ، در این دریای  طوفانی ...

شب  از  تنهایی ام  بیدار ، سحر  با غصه میبارم ... 

    چه  تنهایم ، چه تنهایم ، در این  دنیای  ویرانی ...

قاصدک*(دلنوشته ای از قاصدک...)